To uspokajający tekst w lejku sprzedażowym, a nie techniczna gwarancja. Kiedy host drukuje „nielimitowany” na karcie planu, nie obiecuje nieskończonego transferu w ramach fizyki i budżetów; obiecuje, że nie będzie mierzyć jednego konkretnego elementu na Twojej fakturze, kontrolując jednocześnie wszystko inne, co faktycznie decyduje o tym, czy Twoja strona pozostaje szybka i dostępna. Praktyczna prawda jest prosta i trochę irytująca: Twój plan może nie mierzyć miesięcznego transferu, ale z pewnością zmierzy Cię w inny sposób, gdy tylko Twoje użycie będzie wyglądało na nietypowe, skokowe lub kosztowne w obsłudze.
Widziałem, jak to się dzieje wystarczająco wiele razy, aby rozpoznać wzorzec już od pierwszego wątku wsparcia. Strona zaczyna mocno, rankingi rosną, kampania rusza, a potem plan „nielimitowany” zyskuje osobowość. Żądania trwają dłużej. Statyczne zasoby pełzają. Pracownicy się cofają. Błędy pojawiają się w kieszeniach, ponieważ host zaczyna chronić wspólne środowisko, a nie Twój sukces. To nie jest złośliwość, to rzeczywistość ekonomiczna. Hosty sprzedają „nielimitowane”, aby przyciągnąć małe strony, których rzeczywiste użycie jest małe i przewidywalne. Wyróżniające się przypadki — wideo, pobieranie, publiczne API, źle przechowywane aplikacje — stają się „nadużyciem” w momencie, gdy wykresy się poruszają. Regulamin usługi i harmonogramy zasobów wchodzą w życie. Jeśli kupiłeś „nielimitowane” oczekując, że przestrzeń się rozwinie, poczujesz się zaskoczony. Jeśli traktujesz to jako niemierzone na papierze, ale bardzo mierzone w praktyce, podejmiesz mądrzejsze decyzje architektoniczne i unikniesz e-maila z zawieszeniem, który zawsze przychodzi w najmniej dogodnym momencie.
Przepustowość, transfer, wydajność i prędkość portu to nie to samo
Nie obchodzi mnie, ile razy branża rozmywa te pojęcia—jeśli mamy być szczerzy co do tego, co faktycznie można przesłać, musimy rozdzielić tę terminologię. Przepustowość to rozmiar rury w danym momencie. Wydajność to to, co faktycznie osiągasz w tej rurze po uwzględnieniu narzutów, konkurencji i ograniczeń. Transfer danych to całkowita ilość przeniesiona w pewnym okresie, zazwyczaj w ciągu miesiąca. Prędkość portu to twarda granica na natychmiastowy przepływ, zazwyczaj wyrażana jako 10 Mbps, 100 Mbps, 1 Gbps lub więcej.
"Niemierzony" to obietnica rozliczeniowa dotycząca miesięcznego transferu, a nie natychmiastowej prędkości, jaką osiągają twoje pakiety w południe w poniedziałek. "Nielimitowany" to marketingowy chwyt sugerujący brak limitów, ale w rzeczywistości masz plan, który nie nalicza gigabajtów za przekroczenie, jednocześnie egzekwując ograniczenia na innych polach: udziały CPU, I/O, liczba procesów, współbieżność połączeń, a ostatecznie port, przez który muszą przejść twoje pakiety. Port 1 Gbps może teoretycznie przetransferować ogromną ilość w miesiącu, ale jeśli host kształtuje twój port do 100 Mbps po pięciu minutach ciągłej wydajności—lub po prostu daje ci "elastyczny" kanał, który zmniejsza prędkość pod obciążeniem—twoja teoretyczna przepustowość zamienia się w rzeczywisty czas oczekiwania i nieudane żądania. Rura, którą myślałeś, że kupiłeś, to rura, którą zajmujesz tylko wtedy, gdy jesteś cichy.
Kiedy przeglądam plan, nie pytam "Czy przepustowość jest nielimitowana?" Zadaję inne, mniej przyjemne pytanie: "Jaka jest najgorsza natychmiastowa wydajność, którą mam zagwarantowaną, kiedy wszyscy sąsiedzi i ja jesteśmy zajęci?" To jest liczba, która chroni twój proces realizacji zamówienia przed zacięciem, twoje obrazy przed wolnym ładowaniem, a twoje zadania w tle przed budowaniem kolejki ponownych prób, za które później zapłacisz.
Jak hosting współdzielony jest zaprojektowany, aby wyglądać na nieograniczony (dopóki taki nie jest)
Hosting współdzielony to sztuczka karnawałowa oparta na średnich. Większość witryn jest malutka. Większość ruchu jest wybuchowa w przyjazny sposób. Większość stron jest buforowana po pierwszym przeszukaniu. W ten sposób hosty mogą ponadsubskrybować moc obliczeniową, pamięć, I/O pamięci masowej i pasma sieciowe, jednocześnie obsługując radosne pulpity nawigacyjne dla tysięcy klientów. Maszyneria stojąca za tą iluzją to gniazdo planistów równych udziałów i systemów kwot. Udziały CPU zapobiegają zajęciu przez jedno konto pełnego rdzenia na długo. Kształtowanie IOPS zapobiega zagłodzeniu SAN przez hałaśliwych sąsiadów. Limity procesów PHP-FPM i Node zapewniają, że tylko garść żądań może być wykonywana dynamicznie na raz. Limity inode po cichu ograniczają liczbę plików, które możesz przechowywać na dysku, dusząc witryny bogate w media, zanim transfer pojawi się w wykresie.
Kluczowe jest, aby zauważyć, że żaden z tych systemów nie dotyka pozycji „pasmo”. Pozostaje ono niemierzone, więc twierdzenie pozostaje technicznie uczciwe. W momencie, gdy twoja aplikacja zaczyna wyglądać na zajętą na dłużej niż moment, zasady równych udziałów wymuszają „typowe użycie”, ograniczając części twojego stosu, które kontrolują. Zobaczysz kolejki do dynamicznych żądań, podczas gdy zasoby statyczne będą się wydawały w porządku. Następnie zasoby statyczne zwalniają, ponieważ źródło staje się wąskim gardłem, którego CDN nie może w pełni zamaskować. Host nadal nie obciąża cię za transfer. Po prostu zmuszają cię do mniejszego jego użycia, zmniejszając szybkość, z jaką możesz go obsłużyć.
Nie sądzę, że hosty współdzielone są za to złoczyńcami. Model działa dla zdecydowanej większości witryn i utrzymuje niskie koszty internetu dla małych wydawców. Ale fraza „nieograniczone pasmo” daje niewłaściwy model mentalny. Zaprasza cię do projektowania, jakbyś miał dedykowany pas, a nie masz. Masz pozwolenie na nalewanie wody do wiadra bez płacenia za litr, ale nadal dzielisz kran.
Drobny druk, który faktycznie reguluje twoje użycie
Jeśli chcesz poznać prawdę, nie czytaj tabeli cenowej; przeczytaj Politykę Akceptowalnego Użycia. Znajdziesz tam zasłodzone frazy takie jak „typowe witryny” i „sprawiedliwe użycie”, które przekładają się na „jeśli zaczynasz wyglądać jak węzeł udostępniania plików, strona streamingowa, lustro mediów lub centrum pobierania, zastrzegamy sobie prawo do ograniczenia, migracji lub zawieszenia cię”. Znajdziesz tam zakazy na strumieniowanie audio i wideo ze źródła, dystrybucję plików na dużą skalę, archiwa kopii zapasowych przechowywane na przestrzeni internetowej, publicznie dostępne kolekcje ZIP i „zasobożerne” skrypty działające dłużej niż kilka sekund. Znajdziesz dzienne limity sekundy CPU, limity zapytań do bazy danych oraz liczenie połączeń, które sprawia, że twój ulubiony asynchroniczny crawler wygląda jak atak.
Limity procesów wejściowych są szczególnie podstępne. W środowiskach w stylu cPanel „proces wejściowy” często oznacza „liczbę równoczesnych dynamicznych żądań, które mogą się rozpocząć”. Uderz w ten sufit, a następny odwiedzający nie czeka w kolejce; otrzymuje błędy. Limity I/O i liczby IOPS działają w ten sam sposób na dysk. Limity inode odcinają cię, gdy masz „zbyt wiele plików”, co ambitne biblioteki mediów zauważają, zanim dotkną przepustowości. Żadne z tych rzeczy nie naruszają „nieograniczonego pasma”. Po prostu zapewniają, że używasz go bardzo mało, gdy twoja witryna zaczyna rosnąć.
Straciłem rachubę planów, które twierdzą, że są „nieograniczone”, podczas gdy cicho ustawiają CPU na „100% jednego rdzenia na kilka sekund”, I/O na „kilka megabajtów na sekundę w sposób ciągły” i procesy na „kilka naraz”. To jest pas, szelki i sznur. Jeśli trafisz we wszystkie trzy, nie biegniesz; pełzasz.
Jak wygląda „nieograniczone” w pracowity poniedziałek
Wyobraź sobie zwykły poniedziałek po weekendowej wzmiance, która przynosi ci świeżą uwagę. Twój HTML jest stosunkowo lekki, obrazy są przyzwoite, polegasz na CDN dla zasobów statycznych, a twoje źródło obsługuje dynamiczne elementy. Ruch wzrasta pięciokrotnie. Początkowo wszystko jest w porządku, ponieważ cache są ciepłe, a CDN pochłania większość żądań dotyczących obrazów. Następnie twoje dynamiczne punkty końcowe zaczynają pozostawać w tyle. Limit procesów hosta utrzymuje aktywną tylko niewielką liczbę współbieżnych pracowników PHP lub Node. Zaczyna się kolejkowanie, a czasy odpowiedzi wydłużają się na tyle, by przerwać limity czasowe między usługami. CDN nadal pomaga, ale nietrafienia w cache HTML zaczynają boleć. Twoja baza danych staje się bardziej rozmowna, a harmonogram I/O odejmuje kolejny kawałek, ponieważ teraz jesteś „intensywnie korzystający z zasobów.” Twoi klienci, z idealnym wyczuciem czasu, klikają obrazy, które nie były gorące w CDN, wyciągając wybuchy ze źródła, które zderzają się z powolną pracą dynamiczną.
Co stanie się dalej, zależy od hosta. Niektórzy gospodarze stopniowo cię ograniczają, aż wydajność jest tak zła, że odwiedzający rezygnują, a twój „średni” wraca do normy. Inni uruchamiają automatyczne zasady nadużyć i przenoszą twoje konto do niższej klasy lub do kwarantanny VLAN. Nieliczni nadal rzucają klasyczną odpowiedź 509, „Przekroczono limit przepustowości”, chociaż nie liczą bajtów—509 to tylko przydatny znak stop, aby zyskać czas na przegląd. Wynik jest identyczny: obietnica „nieograniczonego” znika dokładnie wtedy, gdy jej potrzebujesz.
Strona, która serwuje głównie buforowany HTML i zasoby statyczne, może przetrwać z zirytowanymi odwiedzającymi. Sklep z dużą ilością koszyków lub aplikacja z dużą ilością wyszukiwań przyjmą to na siebie. Ból rzadko pojawia się jako jeden, prosty wskaźnik. To mozaika małych spowolnień, które kumulują się w nieudane zakupy i rosnące porzucenia.
Zanim pójdziemy głębiej, chcę stworzyć coś konkretnego i wielokrotnego użytku, abyś mógł zobaczyć praktyczny sufit, nawet gdy plan twierdzi, że go nie ma.
Zamierzam przejść do twardych liczb na kilka minut. To jest sekcja Premium skupiona wyłącznie na matematyce, którą możesz zrobić na serwetce, aby przetłumaczyć prędkość portu na miesięczny transfer, a następnie na liczbę wyświetleń stron. Jeśli kiedykolwiek miałeś trudności z mapowaniem „1 Gbps niemierzone” na „Ile wizyt mogę właściwie obsłużyć?” to jest miejsce, gdzie to się ujawnia.
Premium content
Zaloguj się, aby kontynuować
Cisi zabójcy: ograniczanie procesora, kształtowanie IOPS i limity procesów
Jeśli kiedykolwiek poczułeś, że strona zwalnia, podczas gdy wykresy wyglądają „normalnie”, spotkałeś cichych zabójców. Ograniczanie procesora jest najbardziej widoczne, gdy wiesz, gdzie szukać. Współdzielone hosty przydzielają kawałek rdzenia na wybuchy, a następnie stopniowo zmniejszają zasoby przy ciągłym obciążeniu. Twoja aplikacja się nie zawiesza; zaczyna działać wolniej. To wystarczy, by obniżyć pozycje w wynikach wyszukiwania i wskaźniki konwersji, nie wywołując alarmów, które zaangażowałyby wsparcie.
Kształtowanie IOPS jest bardziej subtelne. Bazy danych żyją i umierają przez opóźnienia w przechowywaniu. Aplikacje z dużą ilością plików również. Hosty używają cgroups i QoS przechowywania, aby zapobiec głodzeniu macierzy przez dużych graczy. Nie widzisz błędu; widzisz, jak dwudziestomilisekundowe oczekiwanie na dysk zmienia się w osiemdziesiąt, co powoduje, że czasy żądań wchodzą w nową, brzydszą dystrybucję. Połącz to z niskim limitem procesów wejściowych, a zbudowałeś idealne pudełko do ściskania. Żądania trwają dłużej, więc więcej żądań jest jednoczesnych, co szybciej osiąga limit, co powoduje, że nowi odwiedzający zostają „na lodzie”.
Limity procesów, w końcu, to gilotyna. Wiele planów ogranicza PHP-FPM lub podobne do kilku dzieci. Niektóre dodają limit całkowitej liczby jednoczesnych procesów na użytkownika. Oba pozwalają hostowi uśmiechać się i obiecywać „nieograniczoną przepustowość”, upewniając się jednocześnie, że w praktyce nie możesz wysłać zbyt wiele. Jeśli kiedykolwiek ścigałeś się za fikcyjnym wąskim gardłem w CDN lub w swoim kodzie aplikacji, tylko po to, aby odkryć, że host pozwala na osiem pracowników i na tym kończy dzień, poczułeś pułapkę.
Nie umieszczam „nieograniczonej przepustowości” w moim rejestrze ryzyka jako problemu do naprawienia. Zmniejszam swoją zależność od tego. Model, który działa dla większości małych i średnich stron jest nudny i skuteczny. Buforuj HTML na krawędzi tak długo, jak pozwala na to Twoja treść. Przesyłaj obrazy, CSS i JS do CDN, który faktycznie weryfikujesz w produkcji z wysokim wskaźnikiem trafień, a nie tylko logo. Przenieś ciężkie multimedia do pamięci obiektowej i skieruj tam swój CDN, aby źródło nigdy ich nie zobaczyło. Skup źródło na dynamicznych odczytach i zapisach, które naprawdę wymagają obliczeń, i spraw, aby były jak najbardziej bezstanowe i szybkie.
Kiedy to zrobisz, plan „nieograniczonej przepustowości” staje się akceptowalny, ponieważ nie prosisz go o przenoszenie obciążenia, którego nie może bez problemów znieść. Nawet jeśli host kształtuje twoje źródło, CDN absorbuje losową naturę ruchu. Twój p95 stabilizuje się, a Ty zyskujesz czas na podjęcie decyzji o przeprowadzce, gdy wzrost jest rzeczywisty, zamiast reagować podczas awarii. Wszystkie drobne druki nadal istnieją, ale nie nadeptujesz na nie. Zbudowałeś małe, zwinne źródło zamiast magazynu.
Nigdy nie umieszczam strumieniowania wideo, pobierania plików, publicznych luster oprogramowania ani dystrybucji kopii zapasowych w planie, który mówi „nieograniczone”. Mówię to jako ktoś, kto próbował to przepchnąć, a potem negocjował z językiem ToS po fakcie. Te obciążenia nie są tym, do czego zbudowano wspólne hostingi, a host zamknie Cię w imię ochrony wszystkich innych. Nawet jeśli uda ci się to na krótko, jesteś o jedno wspomnienie od stron z gniewnymi e-mailami i migracji o północy.
Ciężkie archiwa ZIP z zasobami produktu lub materiałami edukacyjnymi wywołają te same alarmy. Publiczne interfejsy API, które zachęcają do odpytywania klientów, również. I wszystko, co zachęca użytkowników do wielokrotnego pobierania tego samego pliku o dużej objętości przy nowych połączeniach, trafi na kształtowanie portu szybciej, niż myślisz. Wątek łączący te przypadki jest prosty: są to obciążenia o wysokim zużyciu wyjściowym i niskim zużyciu obliczeniowym, które atakują rachunek przechodni hosta, nie zużywając procesora ani I/O, do których mierzenia dostosowane są ich harmonogramy. To niedopasowanie jest dokładnie tym, dlaczego „nieograniczona przepustowość” istnieje jako fraza. Jest to miękka obietnica, która zostaje cofnięta w momencie, gdy Twoje użycie przestaje wyglądać jak mały blog.
Chcę Ci dać przewodnik tłumaczenia prawnika z benchmarkami, który możesz zachować. Następna sekcja to Sekcja Premium, gdzie tłumaczę najczęstsze klauzule używane przez hostów na rzeczywistość operacyjną. Jeśli nie przeczytasz niczego innego, przeczytaj to, gdy przeglądasz plan o 1 w nocy i zastanawiasz się, czy „nieograniczone” udźwignie Twoją następną premierę.
Premium content
Zaloguj się, aby kontynuować
Monitorowanie tego, co ważne, aby wiedzieć, zanim nadejdzie e-mail o zawieszeniu
Panel, który daje Ci Twój host, nie ostrzeże Cię o nadchodzącej awarii. Będzie raportować średnie i sumy, podczas gdy ból ukrywa się w długim ogonie. Obserwuję inne sygnały. Transfer z pochodzenia w porównaniu z transferem z CDN mówi mi, czy moja pamięć podręczna spełnia swoje zadanie. Jeśli transfer z pochodzenia rośnie szybciej niż wizyty, wiem, że coś jest omijane lub czyszczone zbyt agresywnie. Równoczesność połączeń jest kanarkiem dla ograniczeń procesów; jeśli równoczesne połączenia zbliżają się do płaskiego sufitu, spodziewam się natychmiastowych błędów dla nowych odwiedzających. Przepustowość i czas żądania z 95. percentyla są ważniejsze niż średnie, ponieważ przewidują części dnia, w których host będzie kształtował ruch, a użytkownicy nie będą mogli ukończyć podróży.
Czas kradzieży CPU to test zapachu w środowisku współdzielonym. Jeśli widzę, że kradzież rośnie w moich cichych godzinach, wiem, że rywalizuję z sąsiadami i że mój wzrost trafi na zmęczony węzeł. Wolne zapytania zawsze są warte czasu, którego myślisz, że nie masz; naprawienie jednego złego indeksu może stanowić różnicę między przetrwaniem wzmianki a spędzeniem dnia na przepraszaniu. Budżety błędów—liczba błędów, na które pozwalasz w oknie, zanim uznasz, że doświadczenie użytkownika jest pogorszone—wiążą to wszystko razem. Jeśli Twoje błędy rosną przed ruchem, masz niewidoczne tarcie, a „nieograniczone” niczego nie zamortyzuje.
Podążaj za pieniędzmi, a historia przestaje być tajemnicza. Tranzyt jest drogi, jeśli nie możesz negocjować świetnego peeringu, a Twoi użytkownicy są daleko od Twoich POP-ów. Hosting współdzielony amortyzuje ten koszt na tysiące kont, z których większość ledwo coś używa. „Nieograniczone” to narzędzie pozyskiwania klientów. Obniża tarcie i dobrze wypada na tabeli, gdzie tańszy plan „zawiera” więcej. Host zakłada, że będziesz mały, albo że zrobisz rozsądną rzecz i przeniesiesz swój duży ruch do CDN i magazynu obiektów, gdy tylko się rozrośniesz, co przenosi wyjście do dostawcy, który nic nie robi poza wyjściem.
Chmury odwracają model. Mierzą wyjście, ponieważ to ich centrum zysku i ponieważ ich sieci są kosztowne do prowadzenia na skalę globalną. Nie obiecują „nieograniczonego”, ponieważ motywacja jest inna; chcą, abyś projektował z rozwagą i płacił za to, co używasz. Hosty współdzielone chcą, abyś przyniósł swoją małą stronę i był zadowolony, dopóki nie będziesz już mały, w którym to momencie chcą, abyś albo zoptymalizował, albo zaktualizował. Żadne z tego nie jest cyniczne; tak się płaci rachunki. Ale wyjaśnia to, dlaczego Regulamin jest napisany aksamitnym językiem i dlaczego techniczne limity są egzekwowane z lekką ręką, dopóki nie są.
Punkty decyzyjne: kiedy „nielimitowany” jest w porządku, kiedy to lekkomyślność i jak migrować
Nie odrzucam „nielimitowanego” z góry. Dla małej strony marketingowej z głównie statycznymi stronami i skromnym blogiem jest to całkowicie w porządku, jeśli postawisz przed nią CDN. Dla sklepu z lekkim ruchem i rozsądnym buforowaniem może to działać, gdy szukasz dopasowania produktu do rynku. Dla publikacji, która szczytuje w sposób nieprzewidywalny, jest to ryzykowne, chyba że agresywnie buforujesz i wstępnie renderujesz. Dla wszystkiego, co emituje duże pliki, to niewłaściwe narzędzie w dniu uruchomienia.
Moje drzewo decyzyjne jest proste. Jeśli twój czas odpowiedzi dynamicznej p95 jest niski i pozostaje niski przy niewielkim obciążeniu, możesz korzystać z planu współdzielonego dłużej, niż myślisz. Jeśli twój współczynnik trafień CDN jest rzeczywiście wysoki, a przesyłanie z oryginału pozostaje na stałym poziomie, gdy ruch się podwaja, jesteś wystarczająco bezpieczny. Jeśli którykolwiek z tych warunków zawiedzie, zaplanuj przeprowadzkę teraz. Mały VPS z dwoma vCPU i wystarczającą ilością pamięci, aby uniknąć wymiany, jest nudny i niezawodny. Daje ci przewidywalną współbieżność, lepszą wydajność przechowywania i pasmo sieciowe, które możesz faktycznie zrozumieć. Nadal możesz używać tej samej strategii CDN i przechowywania obiektów. Kiedy to przerośniesz, poczujesz to w sposób, który możesz zmierzyć i zaplanować, i przejdziesz do dedykowanych lub zarządzanych klastrów, ponieważ wybierasz to, a nie dlatego, że klauzula ToS zmusiła cię do tego.
Ścieżka migracji nie musi być dramatyczna. Zachowaj statelessność oryginału tam, gdzie to możliwe, aby przełączenia DNS były czyste. Przechowuj sesje w współdzielonym backendzie, do którego możesz wskazywać zarówno z oryginału, jak i nowego źródła podczas krótkiego nakładania się. Ogrzewaj cache, zanim przełączysz, aby nowe źródło nie przyjęło całego obciążenia. Chodzi nie o to, aby być doskonałym; chodzi o to, aby być przewidywalnym. „Nielimitowany” zawodzi cię w sposób nieprzewidywalny. Twoim celem jest przestać być zaskakiwanym.
Obiecałem praktyczne, życiowe scenariusze, ponieważ tak tematyka staje się oczywista. Następna sekcja to Sekcja Premium z trzema rzeczywistymi historiami, każda zaczynająca się od „nielimitowanego”, każda napotykająca inny problem i dokładne zmiany, które je ustabilizowały.
Premium content
Zaloguj się, aby kontynuować
Moje stanowisko, wprost: to nieograniczona przepustowość, nie nieskończona — traktuj to w ten sposób
Nie mam nic przeciwko „nieograniczonej przepustowości”, o ile zgadzamy się, że oznacza to „nie będziemy liczyć bajtów” i nic więcej. To nieograniczona, nie nieskończona. Kontrole, które kształtują Twoje doświadczenie, znajdują się w udziałach CPU, limitach I/O, ograniczeniach procesów, limitach współbieżności i kształtowaniu portów efemerycznych, gdy jesteś zajęty. Jeśli projektujesz jak dorosły — CDN z przodu, zasoby wyładowane, praca dynamiczna zminimalizowana i szybka — możesz żyć szczęśliwie w planie, który reklamuje „nieograniczony”, ponieważ rzadko musisz go testować. Jeśli projektujesz, jakbyś kupił dedykowany pas, poznasz znaczenie „uczciwego użytkowania” przy pierwszej okazji, gdy ktoś będzie się interesował Twoją stroną.
Oto jak działam. Traktuję źródło jak małe API, które zasługuje na szacunek. Przenoszę ciężkie bajty do miejsc stworzonych do wyjścia i płacę za to wyjście, ponieważ to koszt skali. Obserwuję p95, a nie średnie. Jednym okiem patrzę na współbieżność, a drugim na długi ogon czasów żądań. Czytam regulamin jakby był dokumentem technicznym i tłumaczę każdy eufemizm na liczbę. Akceptuję, że hosting współdzielony to środowisko z nadsubskrypcją z genialną propozycją wartości dla małych stron i zestawem twardych ograniczeń dla wszystkiego ambitnego. Kiedy pojawia się ambicja, przenoszę się, ponieważ wybieram to, a nie dlatego, że aksamitna klauzula mówi mi, że muszę.
Jeśli „nieograniczoność” Cię spaliła, nie obwiniaj się. To sformułowanie ma być uspokajające i działa. Zbuduj małe, odporne źródło. Umieść CDN z przodu. Wyładuj ciężkie rzeczy. Znaj swoje liczby i punkty zatoru. Kiedy nadejdzie dzień, że będziesz potrzebować VPS lub czegoś większego, przenieś się z ciepłą pamięcią podręczną i chłodną głową. Nigdy nie spojrzysz na „nieograniczoną przepustowość” w ten sam sposób i o to chodzi. To nie była obietnica. To było zaproszenie do wykonania właściwej pracy.